Zapisz się na newsletter dla Twojej branży aby otrzymywać informacje o nowościach.

O MAGNETYZMIE



Zjawisko magnetyzmu fascynuje człowieka od tysięcy lat – Święty Augustyn pisał, że był “jak uderzony piorunem” gdy zobaczył magnetyt przyciągający żelazo. Chociaż przyciąganie magnetyczne zaobserwowano jeszcze w starożytności, proces zrozumienia tego zjawiska trwał relatywnie długo. W minionym stuleciu w tej dziedzinie nastąpił skokowy przyrost zarówno wiedzy, jak i dostępnych rozwiązań technologicznych.

Historia magnetyzmu zaczyna się jeszcze przed narodzeniem Chrystusa, kiedy między innymi Grecy i Chińczycy zauważają własności magnetytu, będącego naturalnym magnesem. Nazwa magnes pochodzi od regionu Grecji o nazwie Magnesia, gdzie odkryto, jeszcze w starożytności, złoża tegoż magnetytu.

636-546 p.n.e Tales z Miletu opisał przyciąganie żelaza do magnetytu - wierzył, że materiał ten posiada duszę; inni greccy filozofowie tłumaczyli przyciąganie magnetyczne “wysysaniem powietrza” przez magnetyt, co miało powodować swoistą próżnię i przyciąganie żelaza; nie potrafiono jednak przekonująco wytłumaczyć dlaczego materiały takiej jak złoto czy drewno nie są przyciągane

23-79 Pliniusz Starszy wzmiankuje w swoim tekście, że czosnek osłabia działanie magnesów (sic!); pogląd ten pokutuje jeszcze w średniowieczu, kiedy to żeglarze unikają składowania czosnku i cebuli w pobliżu kompasów

1088 Chiński naukowiec Shen Kuo opisuje działanie igły magnetycznej; pierwsze kompasy w Chinach były prawdopodobnie wykorzystywane do tworzenia budowli zgodnie z zasadami feng shui, działały na zasadzie igły magnetycznej zanurzonej w wodzie

1190 Angielski mnich Alexander Neckham “De naturis rerum” (“O naturze rzeczy”) wydaje w Paryżu tekst zawierający pierwszą potwierdzoną wzmiankę o nawigacji przy użyciu igły magnetycznej w Europie

1269 Francuski podróżnik i wynalzca Petrus Peregrinus z Maricourt w swoim “Epistola de magnete” opisuje pierwsze eksperymenty z magnetyzmem; umieszcza cienką prostokątną płytkę z żelaza na różnych częściach kulistego kawałka magnetytu i oznacza liniami położenie płytki; opisuje swoje proste obserwacje (przyciąganie, odpychanie, bieguny magnetyczne)

1600 William Gilbert, Prezydent Królewskiego Kolegium Fizyków w swoim “De Magnete” obala przesądy związane z magnesem, opisuje w sposób naukowy dwubiegunowe pole magnetyczne na podstawie eksperymentów z igłą magnetyczną i sferycznymi kawałkami magnetytu; wysnuwa hipotezę, że Ziemia sama jest magnesem; zauważa, że siła przyciągania magnetycznego rośnie wraz ze zbliżaniem się obiektów do siebie

1820 Duński fizyk i chemik Hans Christian Ørsted odkrywa zależność między elektrycznością i magnetyzmem, na podstawie eksperymentu, w którym igła magnetyczna odchyla się pod wpływem prądu elektrycznego płynącego w przewodzie; swoje obserwacje zapisuje w "Experimenta circa effectum conflictus electriciti in acum magneticam"

1820 Na podstawie jego odkryć André Marie Ampère i François Arago wykazują, że cewka przez którą przepływa prąd zachowuje się jak magnes, Ampère opisuje zależności ilościowe między elektrycznością i magnetyzmem (prawo Ampère'a)

1831 Angielski fizyk i chemik Michael Faraday odkrywa indukcję elektromagnetyczną; dowodząc, że w zamkniętym obwodzie elektrycznym umieszczonym w zmiennym polu magnetycznym, pojawia się siła elektromotoryczna indukcji; siła ta jest równa prędkości zmian strumienia indukcji pola magnetycznego przechodzącego przez płaszczyznę wyznaczoną przez ten obwód (prawo Faradaya)

1873 Równania szkockiego fizyka Jamesa Clerka Maxwella unifikują oddziaływania elektryczne i magnetyczne; wynika z nich między innymi, że każda zmiana pola magnetycznego w danym punkcie przestrzeni indukuje w tym punkcie pole elektryczne; Maxwell dowodzi że światło jest falą elektromagnetyczną

1885 Austriacki fizyk Carl Auer von Welsbach odkrywa pierwiastek neodym, który znajduje zastosowanie w produkcji magnesów neodymowych. Fizyk rozdzielił dydym (wcześniej uważany za pierwiastek) na faktyczne pierwiastki neodym i prazeodym.

1907 Francuzki fizyk Pierre-Ernest Weiss rozwija teorię domen magnetycznych; opisuje zachowanie ferromagnetyków w temperaturze Curie; swoje badania opisuje między innymi w tekście “Le magnetisme”

Późne lata 30te XX wieku - odkrycie magnesów AlNiCo

Lata 50te XX wieku – odkrycie magnesów ferrytowych

Lata 60te XX wieku – odkrycie magnesów samarowo-kobaltowych SmCo5

Lata 70te XX wieku – odkrycie magnesów samarowo-kobaltowych “2-17” Sm(CoFeCuZr)7-8

Połowa lat 80tych XX wieku – odkrycie magnesów neodymowych NdFeB






POWRÓT DO BAZY WIEDZY

MATYKIEWICZ.COM

Os. Łokietka 1/74
61-616 Poznań
matykiewicz.com
tel: 504 034 175
tel. 61 307 25 25
fax. 61 641 75 85
e-mail: michal@matykiewicz.com
wamag goudsmit

Wszelkie prawa zastrzeżone dla MATYKIEWICZ.COM i GMS

Wykonanie tworzenie stron - execute.pl